Naljahaje tuman na dołyny
I kłuboczyt'sja sered otaw.
Zaciłowuje werby j kałyny...
W jich obijmach do ranku drimaw.

Pryspiw:
Tuman, tuman, tumanoczku,
Ty rozkaży meni.
Nesesz iz trunkom czaroczku
Ziznajsja: tak czy ni?

A tuman zapytannja ne czuje –
Zastyłaje riczok berehy.
I dostyhłu kałynu ciłuje,
Szczob ne baczyw nichto nawkruhy.

Pryspiw

Znow drimaje tuman u dołyni,
U obijmach kałynowych wit.
Ta na ranok, u sonjacznij dnyni,
Chutko szczezne, kudys' widłetyt'.

Pryspiw