Tobi
Zamist' kwitiw ja daruju ci słowa:
"Ty wabysz, nacze kwitka łuhowa.
Ty – dywo, szczastja, jak wesna,
Ty – zirka prowidna jasna!"
Na twojich wustach promiń soncja hra.
U twojich oczach – hołubiń Dnipra,
A w twojich rukach je kłjuczi czudowi
W dywoswit łjubowi i dobra.

Tobi
Pokładu do nih kochannja perwocwit,
Ty – mrij mojich szczasływych zorelit.
Ty – manysz serce w dywnyj kraj,
Ty – wesen czariwnych rozmaj.
Chaj twoja kosa na moje płecze
Pada i zwysa czy strumkom tecze,
A twoja krasa w pociłunkach zhody
Połum’jam serdeńko obpecze.

Tobi
Ja daruju, nacze kwity, ci słowa:
"Ty – radist' szczastja, wiczna i nowa.
Ty – w sjajwi szczastja, w chwyljach zływ,
Ty – junoji duszi poryw!"
Chaj twij spiw dzwenyt' w zełeni łaniw!
Chaj zemlja szumyt' kołosom chlibiw!
Wiczno bude żyt' u sercjach kochannja,
Wid najperszych do ostannich dniw.