Oj iz haju dołynaje
Harna pisnja pro łjubow.
Ja sumuju, bo ne znaju,
Czy zustrinu tebe znow.
Oj jak hirko, oj jak ważko,
Ważcze, mabut', ne buwa.
De ty zaraz, moja ptaszko,
Moja kwitko polowa?

Pryspiw:
Twoji oczi – jak ozercja,
Z ostriwcjamy iz żurby.
Potonuło moje serce
W tych oczach bez worożby.

Twoji oczi – dwa ozercja,
A na dni u nych żurba.
Obijnjały czastku sercja:
Czy łjubow, czy worożba?
Pyw ja wranci na dołyni
Iz dołoń twojich rosu.
Ne zabudu i donyni
Ja nijak twoju krasu.

Pryspiw