Ja do tebe jszow use żyttja.
Buw toj szljach mij tryczi horem bytyj.
Z czasom, znaju, konem w nebuttja,
Tilky ty, jedyna, budesz żyty!

Pryspiw:
Pisnja sercja, moja dołe Ukrajino!
Sad wysznewyj, dywo – pisnja sołow’jina.
Synje nebo, połe żowtoji pszenyci...
Posywili naszi mamy – udowyci!

Wicznyj smutok – dołeńka twoja.
Znow rozbratu nawysajut' chmary.
I tomu błahaju Boha ja:
Ne dozwol pomiż bratamy czwary!

Pryspiw

Pozbyraj w obijmy wsich syniw,
Widihrij jich wicznoju łjubow’ju,
Szczob bezmeżnu szyrocziń łaniw,
Ne skropyły znow swojeju krow’ju.

Pryspiw