Deń ne chocze mynaty.
Ce powtorjujet'sja znow i znow.
Duże choczet'sja szczos' poczaty, ałe ne łjubow.
Ty pytajesz mene: "Czy warto?"
Widpowim: "Ne warto, warto, czy ne warto? warto, warto, NI!"
Ty pytajesz mene, ty rozum majesz,
Ałe ty pidesz, jak i wsi.
A ja ne pidu.
Budu czekaty doszczu.
Ja ne pidu.
W pekli budu czekaty te, szczo choczu.
– Szczo ty tam howorysz?
– Szczo ty sam howorysz?
– Szczos' wono tam duże pecze...
– Szczos' wono tam pecze...
– Ou, ce szczo, sonce nad hołowoju?
– Tak.
– Tak ce wono tak pecze?
– Aha.
– Ja wże tyżdeń czekaju.
– Ne pam’jataju.
– Jak w pusteli...
– Jak w pusteli...
– Ałe ja napewno znaju – wyhrawaju!

– Prohnoz pohody – sonce.
– Ja ne wirju.
– Chowajut'sja nawit' japonci!
– Ja ne pidu.