Skoro weczir...
Odynokyj łyst hnanyj witrom prolitaje powz mene.
Win sjudy bilsze ne powernet'sja.
Ne powernus', mabut', i ja, bo nawiszczo?
Moje kochannja, jak toj żowtyj łyst,
Wono może wpasty tilky do twojich nih...

Pryspiw:
Ne znaju ja, koły sjudy pryjdu,
Ta załyszaju zamist' sebe
Ti kwity, szczo znajszow w sadu
Dlja tebe, dlja tebe.
A może, zawtra ty projdesz os' tut,
De witer pełjustky kołysze.
Ta znaj, ja szczastja swoje tut
Załyszyw, załyszyw ja.

Możływo witer pidchopyt' ocej kwiteń,
Do jakoho ne torkałysja twoji ruky
I ponese w swit zołotym żowtym łystkom.
Ni, kraszcze nechaj bere joho szwydka woda.

Pryspiw