Wona pidnimajet'sja, jak hołowa,
Widrubana hołowa wołocjuhy.
Wona promowljaje upersze, i wdruhe,
I wtretje swoji potojbiczni słowa:
Ja litajucza hołowa!
Ja litajucza hołowa!

Nad jurmyszczem płoszczi zawysło nawskis
Jiji wsewydjuszcze łetjucze baroko.
Krow husne w powitri, rozczachnutyj zriz
Tiń widkydaje, ważku i hłyboku.
Ja litajucza hołowa!
Ja litajucza hołowa!

Sokyra newydyma w misto wwijszła,
Stjahnuły z pomostiw tiła bezhołowi,
Rozzjawy napyłys' deszewoji krowi,
Ta ziszkrebe slid irżawyj z czoła
Prywyd litajucza hołowa!
Ja litajucza hołowa!

Żeresz mełodramy tełewizijni?
Ty rozhljadajesz drakoniw za skłom!
Stinu tobi prołamaje czołom
Ożyła kulja z Orkestru Fełlini –
Ja litajucza hołowa!
Ja litajucza hołowa!

Zapam’jataj, ne schowatys' nide!
Płoszcza prychodyt' u schowy, płoszcza!
Brukiwku temnu swjato połoszcze
I w nebesa renesansu hrjade:
Maska – litajucza hołowa.
Ja litajucza hołowa.
Ja hołowa litajucza
Hołowa ja...

Ja litajucza hołowa!
Ja litajucza hołowa!