Żyttja daje meni szans nomer odyn!
Ja neriszuczist' swoju rozwiju, jak dym.
Ja robłju te, pro szczo mrijaw dawno –
Ja zaproszuju tebe w kino.
Ty każesz: O! Ja czuła, film cej duże cikawyj!
Prydbaj choroszi kwytky, bud' łaskawyj!..
Wyboru w mene nema –
Ja kupyw najdorożczi – spodiwajusja, szczo ne darma...
Wykorystowuju szans, rozpoczawsja seans,
Hamir uszczuch, wse dowkoła prytychło.
I hołowne – wymknuły switło. Wymknuły switło!
Dlja pociłunkiw miscja,
Ałe tebe ne turbuje obstawyna cja.
Ty wtupyłas' w ekran, ty wypustyła żało
I ciłyj film monotonno żuwała...

Pryspiw:
Popkorn!
Takyj sołodkyj, takyj sołonyj!
Popkorn!
Takyj sołonyj, takyj sołodkyj!

Żyttja daje meni szans nomer dwa!
S'ohodni w mene wdoma nikoho nema.
Wsi naszi – na daczi, ałe ja ne z nymy.
Ja zaproszuju tebe na hostyny.
Retelno hotujusja do pryjomu.
Proces pidhotowky meni dobre znajomyj:
Harno prybraty, wse zajwe schowaty,
Swjatkowu soroczku poprasuwaty.
Wydełky, tariłky... Szampans'ke – tak! Ni – horiłka!
Kwitam pachnuty, swiczkam hority,
Muzyci hraty, a ne hrymity! A ne hrymity!
I os' dzwinok, ty na porozi,
Ja strymaty chwyłjuwannja ne w zmozi...
Zaraz wpadu, zaraz wyskoczyt' serce...
I raptom wkljak – ty z soboju prynesła...

Pryspiw

Sam sobi stworju szans nomer try.
Wsi pereszkody – wohnem hory!
Bo ja do tebe – tak, ja do tebe – sjak,
Ałe ty na mene ne reahujesz nijak.
Do bisa mriji! Do czorta sny!
Złowłju tebe w lisi, pryw’jażu do sosny!
A jak dlja twoho kochannja i c'oho zamało –
Zakłeju skotczem rota, szczob ne żuwała...

Pryspiw