Zacwiła w dołyni
Czerwona kałyna,
Niby zasmijałas'
Diwczyna-dytyna.
Łjubo, łjubo stało,
Ptaszeczka zradiła
I zaszczebetała.
Poczuła diwczyna.

I w bilij swytyni
Z biłeńkoji chaty
Wyjszła pohuljaty
U haj na dołynu.
I wyjszow do neji
Z zełenoho haju
Kozak mołodeńkyj;
Ciłuje, witaje.

I jdut' po dołyni,
I jduczy spiwajut'.
Jak ditoczok dwoje,
Pryjszły, posidały
Pid tuju kałynu
I pociłuwałys'.
Jakoho ż my raju
Wid boha błahajem?

Raj u serce lize,
A my w cerkwu lizem
Zapłjuszczywszy oczi, –
Takoho ne choczem.
Skazaw by ja prawdu,
Ta szczo z neji bude?
Samomu zawadyt',
A popam ta łjudjam
Odnakowo bude.