Simdesjata nicz toji oseni
Wbyła wsi moji sercewi pryncypy,
Pidnjała z zemli nohy wtomłeni
I do neji, do neji mahnitamy.
A jiji łjubow – to wona j wona,
Dwi wenery z rożewymy mitkamy
I zaw’jazani, jak odna j odna
Tiła tepłoho nytkamy, nytkamy.

Simdesjatyj doszcz toji wułyci
Zmyw usi moji duszewni prawyła.
Ja ukraw jiji, wse widbułosja
I daremno kapkaniw nastawyła.
Ja pokażu jij, de cwite łjubow,
Jak wikamy tworyły nowe żyttja,
Ałe prawda cja nakrywaje znow:
Ne moja, ne moja, wona ne moja.

Pryspiw:
Płjus ne wire w minus, protyłeżnist' ne zakon,
De rożewi diwy łyżut' cukor zaboron.
Załywaje stiny dykym medom i wynom,
De rożewi diwy łyżut' cukor.

Simdesjatyj łyst toji powisti
Biłym, biłym łyszywsja, nezajmanym,
Tilky krapljamy mojeji sowisti
I snihamy iłjuzij zawałenyj.

Pryspiw

Załywaje stiny dykym medom i wynom,
De rożewi diwy łyżut' cukor.