Dawaj wszanujemo mowczannja chwyłynoju żertwy,
Dawaj załyszymos' odne odnomu takymy ż mertwymy.
A na hubach mynułe newypłakane terpne...
Dawaj wostannje pobudemo widwertymy...

I, zdawałosja b, nijakych metełykiw u szłunku,
Mij hołos u twojemu skafandri ne zwuczatyme łunko,
Ałe
Ja ne zmożu, ja ne schoczu załyszatysja za łasztunkamy...
A pam’jatajesz, my kołys' buły
Kontrapunktom?..

Use, szczo łyszyłos' po nas, – małeńki koszłati tini.
Kriz' twoje zabrało ne prochodyło moje prominnja.
Czas biżyt', iz soboju wzjawszy dwi notni liniji...
I mowczyt' dokirływo hodynnyk nastinnyj...