Sny ranńoji wesny. (2)

Ja kazaw – ne nawrocz bez potreby
Ne pały paperowych ptachiw.
Ciłyj swit obertawsja dlja tebe –
Newahomostej pownyj i dyw.

Ałe wse ce wże ne twoja wyna –
Te, szczo buły my, a teper nema.
Nam zdawałosja – my taki odni.
Ałe zhasły noczi ti, widhoriły dni.

Ty kudy i nawiszczo, kochana?
Nazdohin tebe – kłyczut' stepy.
Tupotjat' – niby, z neba kasztany –
Naszi zirwani z rejok swity.

Ałe wse ce wże ne twoja wyna –
Te, szczo buły my, a teper nema.
Sobi sna ne znachodżu, de ty je, moja myła?
Ja litaty ne możu – zaberit' moji kryła!

Pryspiw:
Sny ranńoji wesny.
Ty jich ne zi mnoju dodywljajeszsja, ci sny
I u wikni pit'my
Płacze moje serce z perebytymy krylmy.

Sobi sna ne znachodżu, czujesz kruky kryczały?
Twoji oczi ciłuju – ałe ce łysze sny.
W meni stilky łjubowi, w meni stilky peczali.
W tobi stilky swobody, w tobi stilky wesny!

Pryspiw (2)