Dekomu kraszcze wdajut'sja pryhołosni, dekomu hołosni.
Na neji ne można buło ne zwernuty uwahu – wona smijałas' wwi sni.
Wona tak łehko whryzałasja w szkiru, ne znajuczy, szczo cja szkira moja.
Koły wona prokynet'sja – dobre buło b diznatys' jiji im’ja.
Jakby wona poczała pysaty spohady pro kożnu z otrymanych ran,
Jiji knyha mała b takyj samyj uspich, jak tora abo koran,
Czołowiky czytały b cju dywnu knyhu, widczuwajuczy własnu wynu,
I pałyły b jiji na płoszczach stołyci, persz niż poczaty wijnu.

Pryspiw:
Koły wona znowu pryjde sjudy, koły wona znajde swoji slidy,
Koły wona prynese z soboju sribło trawy j newahomist' wody,
Ja znatymu szczo jiji tepło, ce wse, szczo buło j czoho ne buło,
Jedyne, szczo jiji tut trymało, jedyne, szczo jiji dali weło.
Koły wona znowu znajde mene, wysziptujuczy łysze odne:
Te, szczo buło – dawno mynuło, i te, szczo bude – też myne.
Tomu ne chowaj swoho łycja, cja tysza ne maje poczatku j kincja,
Doky zdijmajet'sja nasza niżnist', doky b’jut'sja naszi sercja.

Ałe wona prokydałas' i wse poczynałosja same todi.
Wona dobre trymałas' na spowidjach, na dopytach i na sudi.
Wona howoryła, szczo kraszcze zbroja w rukach, aniż chresty na herbach.
Koły wona wymowljała "łjubow", ja baczyw krow na jiji zubach.
Stereżit' jiji, janhoły, berit' pid kryło łehke.
Skażit' nechaj zberihaje spokij, koły wchodyt' w czerhowe pike,
Chaj powerne moji rukopysy, moje sribło j moje palne,
Ta spytajte jiji pry nahodi, czy wona wzahali pam’jataje mene.

Pryspiw

Koły wona znowu pryjde sjudy, koły wona znowu...
Koły wona znowu pryjde sjudy, koły wona... (wes' kupłet – 2)

Koły wona znowu znajde mene, wysziptujuczy łysze odne:
Te, szczo buło – dawno mynuło, i te, szczo bude – też myne.
Tomu ne chowaj swoho łycja, cja tysza ne maje poczatku j kincja,
Doky zdijmajet'sja nasza niżnist', doky b’jut'sja naszi sercja.

Naszi sercja! (4)