Dekomu krashche vdayut'sya pryholosni, dekomu holosni.
Na neyi ne mozna bulo ne zvernuty uvahu – vona smiyalas' vvi sni.
Vona tak lehko vhryzalasya v shkiru, ne znayuchy, shcho cya shkira moya.
Koly vona prokynet'sya – dobre bulo b diznatys' yiyi im’ya.
Yakby vona pochala pysaty spohady pro koznu z otrymanych ran,
Yiyi knyha mala b takyi samyi uspich, yak tora abo koran,
Choloviky chytaly b cyu dyvnu knyhu, vidchuvayuchy vlasnu vynu,
I palyly b yiyi na ploshchach stolyci, persh niz pochaty viynu.

Pryspiv:
Koly vona znovu pryide syudy, koly vona znayde svoyi slidy,
Koly vona prynese z soboyu sriblo travy y nevahomist' vody,
Ya znatymu shcho yiyi teplo, ce vse, shcho bulo y choho ne bulo,
Yedyne, shcho yiyi tut trymalo, yedyne, shcho yiyi dali velo.
Koly vona znovu znayde mene, vyshiptuyuchy lyshe odne:
Te, shcho bulo – davno mynulo, i te, shcho bude – tez myne.
Tomu ne chovay svoho lycya, cya tysha ne maye pochatku y kincya,
Doky zdiymayet'sya nasha niznist', doky b’yut'sya nashi sercya.

Ale vona prokydalas' i vse pochynalosya same todi.
Vona dobre trymalas' na spovidyach, na dopytach i na sudi.
Vona hovoryla, shcho krashche zbroya v rukach, aniz chresty na herbach.
Koly vona vymovlyala "lyubov", ya bachyv krov na yiyi zubach.
Sterezit' yiyi, yanholy, berit' pid krylo lehke.
Skazit' nechay zberihaye spokiy, koly vchodyt' v cherhove pike,
Chay poverne moyi rukopysy, moye sriblo y moye palne,
Ta spytayte yiyi pry nahodi, chy vona vzahali pam’yataye mene.

Pryspiv

Koly vona znovu pryide syudy, koly vona znovu...
Koly vona znovu pryide syudy, koly vona... (ves' kuplet – 2)

Koly vona znovu znayde mene, vyshiptuyuchy lyshe odne:
Te, shcho bulo – davno mynulo, i te, shcho bude – tez myne.
Tomu ne chovay svoho lycya, cya tysha ne maye pochatku y kincya,
Doky zdiymayet'sya nasha niznist', doky b’yut'sya nashi sercya.

Nashi sercya! (4)