A wże rokiw trysta, jak kozak w newoli,
Ponad Dniprom chodyt', wykłykaje dołju:
– Hej, hej, hej, wyjdy, dołe, iz wody,
Wyzwol mene, serdeńko, iz, iz bidy.

– Ne wyjdu, kozacze, ne wyjdu, sokołe,
Oj, rada b ja wyjty, ta j sama w newoli.
Hej, hej, hej, u newoli, u jarmi,
Pid moskows'kym karaułom u, u tjurmi.

Het'mane Bohdane, nerozumnyj synu,
Zanapastyw wijs'ko szcze j swoju Wkrajinu.
Hej, hej, hej, zanapastyw, zrujnuwaw,
Bo w hołowi rozumu j maw, mało j maw.