Sydysz sobi doma odna
I ne ljahajesz spaty,
Duszu rozrywaje wesna –
Ne możesz wtamuwaty.
Hodi wże, hodi wże,
Use w żytti umowno,
Wmykaj swij płejer na pownu!

Koły twoja mama każe:
"Sydy sobi wdoma",
Ty poczynajesz dzwonyty
Po swojim znajomym,
I jak by ty ne prosyła,
Huljat' ne puskała,
I ty todi rozumiła –
Tobi c'oho mało!
I ty todi rozumiła –
Tobi c'oho mało!

Ty kożen ranok czujesz znowu:
"Ty bud' taka, jak wsi!"
Robota-dim, znow dim-robota,
Nemow w żachływim sni.
I ce żyttja twojeji mriji?
Ne breszy sobi!
Tobi ce wse wże tak nabrydło!

A ty tak chotiła, a ty tak chotiła!
Znow dusza łetiła
W okeany zirok
Znow widczuty podych,
Tepłyj niżnyj dotyk,
Zdawałos', do swobody łysz krok!

Ałe twoja mama każe:
"Sydy sobi wdoma".
Ty poczynajesz dzwonyty
Po swojim znajomym,
I jak by ty ne prosyła,
Huljat' ne puskała,
I ty todi rozumiła –
Tobi c'oho mało!

Ałe twoja mama każe:
"Sydy sobi wdoma".
Ty poczynajesz dzwonyty
Po swojim znajomym,
I jak by ty ne prosyła,
Huljat' ne puskała,
I ty todi rozumiła –
Tobi c'oho mało!
I ty todi rozumiła –
Tobi c'oho mało!

Soło!

Koły twoja mama każe...
Twoja mama każe...
Koły twoja mama każe...
Twoja mama każe...

Koły twoja mama każe:
"Sydy sobi wdoma",
Ty poczynajesz dzwonyty
Po swojim znajomym,
I jak by ty ne prosyła,
Huljat' ne puskała,
I ty todi rozumiła –
Tobi c'oho mało!
I ty todi rozumiła –
Tobi c'oho mało!