Chmarno, witer, osiń, łystja,
Sobi znajty ne możu miscja.
I niby znaju, szczo robyty,
Kudy pity, de załyszytys'.

Pryspiw:
Ne ja zapłutawsja w dumkach,
Łjubow zawżdy u nas w rukach,
Ne każit', szczo ja inakszyj.
W meni kypyt' harjacza krow,
Zakljak, zatych, ne poborow
Odyn moment żyttja u kazci.

A może drit zakorotyty,
I w nebo tycho widłetity.
Szczo je łjubow, jak wyhljadaje?
Za neji dechto pomyraje!?

Pryspiw