Szepit łystja na derewach,
Tychyj sum lisiw wysokych,
Ty piszow wid switu smutku,
Wid łjudej, takych żorstokych.

Miż lisiw hrobnycja drewnja,
Beznadija tam żywe,
Posmichajet'sja i kłycze
W nikudy dawno tebe.

Ne znajdesz ty tam łjubowi,
Tilky smert' tam prawyt' wiczno
Ty potonesz w swojij krowi
Ce dlja tebe bude zwyczno.

Ja idu wpered, i ne znaju,
Kudy wedut' mene schody,
U wołohi tuneli temni,
I zapłutani perechody.

Z tychym pyskom szczuri tikajut'
I zrywajut'sja myszi łetjuczi
A todi wse nawkoło stychaje
I prychodyt' tysza hnitjucza.

Kołys' tut łjudy chodyły
Smołoskypy swityły na stinach
Bożewilni żerci tut żyły
I mołyłys' boham na kolinach.

A bohy tych mołytw ne czuły,
Czorni idoły na stini,
I bezzwuczno wony smijałys',
Spohljadajuczy muky zemni.