Mynuło lito, serpeń zasnuw.
Padaje łystja, mow krapłyny doszczu.
Choczet'sja znowu switła w duszi,
Tak nespokijno meni.

Osiń prychodyt' u moji sny,
Rozpowidaje pro wiczni skarby.
Choczet'sja znowu toho tepła,
Ałe joho wże nema.

Pryspiw:
Łito spekotne żałju ne znaje.
Znowu samotnij, znowu odyn.
Łysz wkotre osiń mene ne pokydaje,
Ałe pokynuła ty.

Teczut' hodyny – wse nadarma,
Łito mynuło, łysz osiń slipa.
Zołotom tepłym łystja błyszczyt',
A potim wpade j łeżyt'.

Osiń prychodyt' u moji sny,
Rozpowidaje pro wiczni skarby.
Ta necikawo – wse ce ja czuw.
Ja szcze toj son ne zabuw.

Pryspiw