Osiń zakrużljała pożowkłym łystjam
W pari iz mynajuczym litnim witrom
I szełest toj nicznym huljaje mistom
Iz lichtarjamy hraje u powitri
A switła merechtinnja ełektryczne
Wwyżajet'sja z zemli napiwprozorym
Ne baczyty niczoho tak nezwyczno
Hustyj tuman wkrywaje wse nawkoło

A z pidwikonnja tilky krok do noczi
I pohljad u wikno – kowtok tumanu
I nacze baczat' swit rankowyj oczi
Ta proty noczi ranok – to omana
Widłunnja krokiw szcze błukaje mistom
I pam’jataje nicz tepło dołoni
Use wczorasznje tak teper nezwyczno
I chołodom zwede promerzli skroni

Pryspiw:
Kriz' oseni u nebo
Ja mriju łysz pro tebe (2)

Jakby ż w ostannje tepłyj litnij witer
Prostjah iz neba znow swoji dołoni
I chmary rozihnawszy tepłym wychrom
Podaruwaw na myt' błakyt' bezodni
Ja widnesu tebe tudy, de switło
De sonce znowu bude razom z namy
Ta na dachu bahatopowerchiwky
Syditymemo razom iz ptachamy

Pryspiw