Witer kołysze kołysku
Sered zirok zołotych.
Niżna ta łahidna pisnja
Kwitkoju w serci horyt'.

Witer kołysze kołysku
W trawach łełeczych szljachiw.
I nad benteżływym lisom
Taja kołyska swjatyt' wtomłenu zemłju.

Pryspiw:
Hej, łe-łe-łe-łej! Łe-łe-łej-łej!
Hej, łe-łe-łe-łej!
Hej, łe-łe-łe-łej! Łe-łe-łej-łej!
Hej, łe-łe-łe-łej!

Bohom posijane drewo
Matir-zemlja dohljada.
Dyki ptachy ta ołeni
Kusztujut' wid drewa płoda.

A zaczarowani steżky,
Szczo w’jut'sja sered łobody,
Powz wowczi jamy ta chaszczi
Wedut' do żywoji wody mandrujuczych j sprahłych.

Pryspiw

Tepłym prominnjam zihrije
Zemłju rankowa zorja
I u kołysci probudyt'
Sonce dytja.