Prysnys' meni pid Nowyj rik!
Prysnys' meni, kochana, niżno.
Ja wże dawno sebe pryrik
Na ci spodiwanky zasniżeni.

Bo chołodniszaje zyma,
I dni stajut' taki natomłeni,
Koły tebe meni nema,
Ni u slozyni, ni u spomyni.

Todi dumky moji – sumni,
I swit – za obrijem kinczajet'sja.
Proszu tebe: prysnys' meni!
Nechaj nadija ne mynajet'sja.

Nechaj rozłuka do proszczań
Sestroju ridnoju pryhornet'sja.
A ty – pryjdy i tycho stań
Sered zymy mojeji hordosti!

Pryspiw:
Bo wsi stari kałendari
Mynułyj rik – uże zakresłyły.
A my sebe wże pryrikły
Łjubyty swit jasnymy wesnamy.

I ty w łjubow moju – powir!
I na poczatku sicznja chmarnoho
Pokłycz mene, jak ne do zir,
To chocz do zoru swoho karoho.