Skaży, czomu nam wypała rozłuka,
Czomu łjubow nadij ne podaje?
Nemow striła z natużenoho łuka,
Rozłuka w serce wdaryła moje.

Widijszła, jak łuna,
Widijszła, widszumiła wesna,
De my buły, de nas rozłuka rozweła,

Połynowa meża
Pomiż namy u dal proljahła,
Stała raptom czuża
Ta nadija, szczo w serci buła.

Ja w rozłuci tużu,
Ja z rozłuky biżu za meżu,
Do tebe steżka, nacze żalibna struna...
Dałenijut' lita,
Dałenije kochannja wesna,
Ty dlja mene, jak ta
Newłowyma dałeka łuna.

Meni tebe dokłykatys' nesyła,
Tobi mene ne żdaty na porih.
Wże ta wesna, jaka nas rozłuczyła,
Z osinnich ne powernet'sja dorih.