Oj Marunje, pane brate, Marunje, Marunje,
Nawiszyła korałykiw, jak sywa zazułje.
Szczob to buły korałyky, a to żowta hłyna,
Wona chtiła zmudruwaty bohackoho syna.
Bohackyj syn ne takyj, wzjew ta j prydywyw si:
Oj dobre to, mamuneńko, szczo-m ne wożenyw si.