Oj u tij to połonynci łunczyna toriczna,
Wid koły mij łjubko umer, ja syrota wiczna.
A ja syżu, ta dumaju, de mij łjubko diw sy,
A jemu u połonynci hrib zazełeniw sy.
A ja stupju ta j nohoju konec hołowoczky,
Uże naszoji ne bude zaraz rozmowoczky.