Probacz mene, prosty,
Za spałeni mosty,
Szczo tak mene j ne doczekałas' ty.
Nicznyj samotnij sad
Zasypaw łystopad,
Teper dorohy ne znajdu nazad.

A w pam’jati mojij,
Jak newhamownyj bil,
Błahalnyj i proszczalnyj pohljad twij.
U marewi bezsoń
Tak merechtyt' wohoń,
Mow switljaczok w pit'mi mojich dołoń.

Pryspiw:
W mojemu wicznomu połoni,
Ty – switljaczok w mojich dołonjach.
U widczaju na dni
Win ne pohasne, ni –
Ta na switanku znykne wdałyni.

Strumok nicznych dumok,
Chwyłyny b’jut' w wysok,
I des' pid skłom stikajut', jak pisok.
A promiń soncja wraz
Nawik rozłuczyt' nas,
Mohutnij i bezżalisnyj, mow czas.

Pryspiw (2)

Probacz mene, prosty,
Za spałeni mosty,
Szczo tak mene j ne doczekałas' ty...