Ne zabuwaju twoji oczi,
Pam’jataju hołos twij,
Chocz ne zabuła pałki noczi
Uchodysz ty, horłaju "Stij".
Ty jdesz tudy, de sum i kryk,
Burchływyj nespokijnyj swit,
Tam bezlicz pohljadiw twojich
Stychne u bezodni lit.
Łysze mrjaka, temrjawa wijszły w twij dim
I ty ne daw praw doli,
Ty ne w zmozi dbaty,
Prodowżujuczy hraty.
Ostannij raz, ostannij pohljad,
Ne wirju ja w twoju łjubow,
Ja obertajus', stij!
Rozihriłasja wże krow.

Ty piszła i teper
Ty ne pobaczysz mij sum,
A ty piszła nazawżdy
Wid swojich strasznych dum.
Ty piszła bez prochannja,
Ałe mij bil zrozumij,
Zowsim ja ne czekaw
Ocych neszczadnych podij.
Ty piszła, os' i wse –
Ja ne potribnyj wże staw,
Koły dumaw pro nas,
To c'oho ja czekaw.
Ty piszła – proszczawaj,
Ty piszła – ne zważaj,
Ty piszła, nu idy!
Ałe mene ne zabyraj.

Pryspiw:
Wsi ci krapli doszczu,
Szczo ja baczu na skli
Meni nahadujut' pro tebe
Nemow ja w dywnomu sni.
Ja ne spłju cijeji noczi,
Ja dywłjus' na łunu...
Ja zapytuju "De?",
Ta ty piszła, ałe czomu?
Ja ne znaju szczo bude,
Ja zabudu wse szczo je,
Zaraz te szczo ja maju,
Ce wże pownistju twoje,
Czuju szczos' w dałyni,
Schoże ce na twij smich...
Ja nikoły ne dam,
Tym bilsze daty ne zmih.

Twoja spyna, moje obłyczczja
Ja baczu tebe, ty mene ni
Znykajesz ty z mojich oczej,
Ałe ty pryjdesz uwi sni.
Buła ty mrija, stała bil,
Chtos' każe z druziw "Zupynys'!"
I tychym hołosom twojim
Meni proszepcze "Ne żurys'".
Załyszus' ja na samoti
W micnych obijmach pustoty,
Słowa howorysz ti ne ty,
Odnakowi ja baczu sny.
Meni potribna ta odna,
Czekaty pryjdet'sja roky,
Zitru swoje żyttja w sobi
I ne tobi dajet'sja "ty".

Ty piszła, os' i wse –
Bez zupynok idy,
Ty załyszyszsja znowu
U połoni samoty.
Ty piszła, jak zawżdy,
W żyttja rozbytoho skła,
Ja tebe ne trymaw,
Ce tomu ty piszła.
Ty piszła, ty piszła,
Treba buło – ty piszła,
Ałe szczastja swoho
Ty nide ne znajszła,
Ty u sebe piszła,
Ałe żyttja promajne,
Perechrestja szljachiw
Podołała ne te.

Pryspiw

Piszła ty w nicz, ja znowu sam
Ja ne bażaw, ałe os' tak,
Wse wyjszło sumno, znowu bil,
Twij pociłunok – ce ne znak.
Na samoti i znow ne ty kochaju,
Ja jdu w nikudy,
Zaw’jazani ruky, ne czuju ja stuky,
Obijmy twoji, a potim rozłuky.
Ty załyszys' łysze na myt',
Łjubow w mojij duszi ne spyt',
Reczej ne baczu ja twojich,
Takych obstawyn znow zbih.
Ty zrobyła swij chid,
Ty rozirwała łjubow,
I teper bilsz ne kłycz
I ne hukaj mene znow.

Ty piszła, ja stoju,
Bil u dołonjach mojich,
Ty piszła, ja ne spłju –
Żar kochannja ne stych.
Ty piszła za niczym,
Powertajsja – ja szcze twij,
Ty potribna meni,
Łjuba, proszu ne stij.
Ty piszła graty rol
W dijsnyj swit, w ridnyj dim
I podywys' majbutnje –
Znowu ty sered stin.
A ty piszła bez pytań,
Ne skazawszy proszczawaj,
Ałe ja, ja szcze żdu,
Ty nazad powertaj.

Pryspiw