Kateryna żyto żjeła, a ja snopy nosyw,
Była mama Katerynu1), a ja ji wiprosyw2).
Ne byj, maty, Katerynu, byj sobi mołodczu,
Bo ja totu3) Katerynu zaruczyty choczu.
Zaruczyw ja Katerynu, a sam u dołynu4);
Rosty, dońko5) Katerynko, aż na druhu zymu.
Oj mara ż ti, każe, znaje, doky tebe żdaty6),
W mene kosa do pojasa, ne moż rozczesaty.
W mene kosa do pojasa, na pojasi kwitka,
Oj7) ty ne mij paruboczok, ja ne twoja diwka.