Tam, de pochyłyłys' werby nad wodoju,
Tam żywe rusałka, i ne zna pokoju,
Kożnu nicz na bereh wona wypływaje,
Hojdajet'sja na werbi i pisni spiwaje:

Pryspiw:
– Ce moje prokljattja: parubkiw hubyty,
Tych, chto mene połjubyw, musyła wtopyty,
A koho połjubłju, toho zhubljat' łjudy,
Tomu odynoka nazawżdy ja budu.

Pisnju cju poczuje mołodyj chłopczyna,
Pide win na hołos j u wodi spoczyne,
Na trawu rankowu opustyłys' rosy,
A z oczej rusałky pokotyłys' slozy.

Pryspiw

Zori wże zahasły. Ptachy zaspiwały,
Tilky dribni chwyli po wodi roztały,
Potonuw junacze u wodi chołodnij,
Ne zasne rusałka u cej deń s'ohodni.

Pryspiw