Morok panuje
Sonce ne swityt'
W pit'mi zabłukały
Dażd'bohowi dity
Łjudy prokljały,
Szczob dowho błukały
Switom żorstokym,
Switom łukawym
Czużoju zemłeju
Z pustoju duszeju
Szczob zirku u nebi
Swoju ne szukały...

I sered temrjawy
Znowu i znowu
Jich kłyczut' do sebe
Na tychu rozmowu
Ozera i riky
Kryhoju skuti
Tam znow ożywajut'
Łehendy zabuti
I w szełesti traw,
I w homoni lisu,
I w sjajwi zirok,
I w horach imłystych.

Wony widnajdut'
Wkradenu wiru
I wdarjat' iz neba
Perunowi striły
J Strybohowi witry
Znow zaspiwajut'
Kupals'koji noczi
Wohni zapałajut',
I sonce swjate
Czornu zemłju zihrije
J narodyt' żyttja
I morok rozsije.