Zabrudnene skło i use, szczo za nym,
Na biłomu nebi parujut'sja muchy.
Ty wyriszyw buty widnyni samym,
Za kilka chwyłyn ja pomru wid zaduchy.
Za kilka hodyn ty zabudesz mene,
Czy ni, ne zabudesz – zachoczesz, pokłyczesz,
Ta tilky zapizno – pobaczysz odne –
Zabrudnene skło na mojemu obłyczczi...

Pryspiw:
Chto znaje, chto znaje szczo w meni żywe?
Chto znaje? Chto znaje?
Chto znaje, chto znaje, szczo w meni żywe,
A szczo pomerło
I chto u c'omu dopomih tobi?
Nawiszczo sny bez tebe...

Na pidłohu nastełju swoji slidy,
Możesz sterty jich, abo po nym pity.
Ni, ne żal, szczo u tobi rozhubyłas'.
Ja w sobi widroszczu nowi kryła.
A ty promowczysz i ne skażesz ni słowa.
Dobre, mowczy, ot i wyjszła rozmowa.
Im’ja twoje ja w sobi zachowała.
W kożnomu stukoti sercja kochała.
Na ranok obijmy: "Buwaj, moja chorosza..."
Mij smajł, twij profajł, jaka czudowa pohoda...
Masky jaskrawi, bahato w nych farby.
Za dweri schowała usju swoju prawdu.

Pryspiw