I
Je deszczo w switi, szczo ne można zminyty.
Mene trymaje, ne daje dali żyty.
Wid c'oho ja biżu, chowajus' za chmary,
Wtikaju błyżcze, widlitaju podali.
Ne maju prawa na szczos' pretenduwaty,
Bo ja wże mertwyj i ni na szczo ne zdatnyj.
Obyraju żyttja i wdjacznyj, szczo wono je,
Widpuskaju hrichy i probaczaju use.

Tebe ne znaju i nikoły ne znaw,
Ne pam’jataju piseń, jaki tobi ja spiwaw.
Ja widczuwaju łjubow, protest proty bołju,
Widpuskaju na wołju i tworju swoju dołju.

Pryspiw:
Wyje-e-ea nawkołysznij swit,
Widczuwaju ja twij pohljad na spyni.
Wyje-e-ea, ty żeneszsja za mnoju,
Ałe z toboju tak nezruczno meni.

II
Żywym ne buło serce żodnoho razu.
Ja ne choczu j ne możu sliz ta obrazy.
Nenawyst' twoja meni krywdyt' duszu,
Ne znaju, szczo możu, znaju, szczo muszu.
I wse ce robysz ty niby nawmysno,
Ałe dusza twoja niżna ta czysta.
Zarady tebe ja hotowyj na wse,
Widpuskaty hrichy i probaczaty tebe.

Ja budu łeżaty na dni okeanu,
Szukaty prawdu sered obmanu.
Ja zdijsnju te, szczo nemożływo zdijsnyty,
Niszczo ne w zmozi mene zupynyty.

Pryspiw