Jak łehko! Ja wdychaju powni hrudy
Powitrja u rankowij sywyni!
Spokijno j bezturbotno jdu nikudy,
Ne ohljadajuczys', w jakij ja storoni.
Jak łehko! Szczastja w hrudjach nadychaje,
Tepłom łaskawym serce zihriwa!
Żyttja prekrasne! Nawkruhy use spiwaje,
Wse prokydajet'sja wid snu i ożywa!

Pryspiw:
Jak łehko! Bez najmenszoho zdryhannja
Noha stupaje bosa po rosi!
Dlja mene kożen deń, nemow ostannij,
Neperewerszenyj niczym w swojij krasi!
Jak łehko schodyt' sonce, jak krasywo!
Myłujus' nym, prominczyky łowłju!
Wesełka – nadzwyczajno niżne dywo!
Łjubłju cej swit! I ce żyttja łjubłju!

Jak łehko! Z ełastycznistju swojeju
Metełyk kolorowyj widlita!
Chmarynky propływajut' nad zemłeju!
Łjubit' jiji! Bo cja zemlja swjata!
Tak łehko może buty zawżdy wsim i wsjudy!
Żyttju radijte, usmichajtes', ta, prote,
Ne bajdużijte, bereżit' pryrodu, łjudy!
Naszczadky wam podjakujut' za te!

Pryspiw