Koły-nebud', ałe ne zaraz
Zustrinemos' szcze my z toboju...
Koły-nebud', ałe ne zawtra,
Pyjnu szcze ja kowtok łjubowi
Iz wust twojich, takych żadanych,
Ta majże wże zabutych mnoju,
I padatyme znowu łystja
Na płeczi naszi zołote...
My wdwoch pidemo swit za oczi
I des' zahubymos' tam dwoje...
Chmelitymemo wid łjubowi,
Wid niżnosti i tepłoty.

Pryspiw:
Moja hitara płacze za toboju,
Jij w unison wtoryt' moja dusza, –
De ty teper, czomu ty ne zi mnoju,
Czomu s'ohodni ty wże ne moja?

Koły-nebud', ałe ne zaraz,
Twij znowu naberu ja nomer...
Koły-nebud', ałe ne zawtra
Poczuju ja iz wust twojich, –
Szczo ty niczoho ne zabuła
I zhadujesz mene z łjubow’ju,
Ot tilky powernuty szczastja
Nikomu z nas wże ne dano.
Na żal, szcze łjudy ne nawczyłys'
Wertatysja nazad w mynułe,
Szczob wyprawyt' swoji pomyłky,
Jaki zrobyły tam dawno...

Pryspiw