I ty proszczaj! Twoho im’ja
Ne wymowłju nikoły ja,
W łyce twoje ne hljanu!
Bodaj ne znała ty powik,
Kudy se ja wid tebe wtik,
Czym hoju sercja ranu...

Mene zabud' szwydeńko ty,
Swojich ditok łjuby, pesty,
Bud' wirna swomu mużu!
I ne czytaj mojich piseń,
I ne worusz ni wnicz, ni wdeń
Sju tiń moju nedużu...

A jak de chtos' mene zhada,
Naj tiń najmensza ne sida
Na wyd twij, kwitko zw’jała!
I ne blidnij, i ne droży,
A spokijnisińko skaży:
Ni, ja joho ne znała...