Ja zakochanyj w hory wysoki
I w oczej twojich newid' jasnu,
Ce wony – najdorożczi krasoty,
Szczo wpresowani w pam’jat' moju.

Pryspiw:
Za tumanom tumany, oj, syni!
Syni, syni w werchach nebesa –
Usmichajsja czastisze tak syńo,
Syńooka prynceso moja!

Switli hory – moja to rodyna,
Ja bez nych, nacze ptacha bez krył,
Nenawysna meni ta hodyna,
Koły ja wybywajus' iz sył.

Pryspiw

Kożen deń, szczo wtraczaju ja wdoma –
Piwżyttja to, prożyte darma,
Łysz odnij tobi tilky widomo,
Szczo wserjoz ce, a ne żartoma.

Pryspiw

Bez twojeji usmiszky tak sumno –
Nebo wrozdrib, pyłjuka w łyce –
Nawit' hory, zdajet'sja, bezdumno
Sonce wtyskujut' w czorne kilce.

Pryspiw

Ja zakochanyj w swit syńookyj,
Hory syni, oczej twojich syń –
Wse na switi trojiste, a otże,
Alpinistom narodyt'sja syn.

Pryspiw