Ya zakochanyi v hory vysoki
I v ochey tvoyich nevid' yasnu,
Ce vony – naydorozchi krasoty,
Shcho vpresovani v pam’yat' moyu.

Pryspiv:
Za tumanom tumany, oy, syni!
Syni, syni v verchach nebesa –
Usmichaysya chastishe tak syno,
Synooka prynceso moya!

Svitli hory – moya to rodyna,
Ya bez nych, nache ptacha bez kryl,
Nenavysna meni ta hodyna,
Koly ya vybyvayus' iz syl.

Pryspiv

Kozen den, shcho vtrachayu ya vdoma –
Pivzyttya to, prozyte darma,
Lysh odniy tobi tilky vidomo,
Shcho vseryoz ce, a ne zartoma.

Pryspiv

Bez tvoyeyi usmishky tak sumno –
Nebo vrozdrib, pylyuka v lyce –
Navit' hory, zdayet'sya, bezdumno
Sonce vtyskuyut' v chorne kilce.

Pryspiv

Ya zakochanyi v svit synookyi,
Hory syni, ochey tvoyich syn –
Vse na sviti troyiste, a otze,
Alpinistom narodyt'sya syn.

Pryspiv