Opadaje łystja, mow strokatyj son,
I samotnja osiń brodyt' za wiknom.
De wesna chodyła, tini rozpowzłys',
Diwczyna, jaku ja ne wpiznaw kołys'.

Pryspiw:
Nerozpiznana łjubow – doli sołospiw, –
Persza i ostannja, szczo bez żodnych sliw
Widijszła u newid'. – Załyszywsja slid:
Na starij switłyni chryzantemy cwit
I oczej bezdonnych zwabływa krasa –
Proswitom u chmarach syni nebesa!

Osiń dostyhaje połynom w stepach,
W irij widlitaje wże ostannij ptach.
Na pryczali czowen, nacze rtut', woda,
I łycem do mene zołota slota.

Pryspiw