Ne rozkołysze doszcz moho mowczannja,
Jak witer zir jasnych ne strepene,
Use żyttja żywu odnym czekannjam,
Szczo łycho os'-os' łycho promajne.

Nema toho i, naczebto, ne bude,
Szczo jmennjam nazwano kołys' twojim,
Chocz słowo daw use pro wse zabuty,
Ta ne dajut' zabuty sołow’ji.

Szcze deń, szcze nicz – zamre żywa pryroda,
Oszukancem wpade dostyhłyj plid,
Meni, a może, i usim w uhodu
Mowczannja zhirkłe opowyje swit.