Na porozi osiń, osiń –
Zołota obruczka.
Witer pestyt' krony sosen,
Jim ciłuje ruczky.

Obruczem na nebi sonce
I hen wsi płanety –
Ne ziw’jane zełen-sosna,
Ne zaw’jane nebo!

De zahaty i de kładky,
Steżku prokładaju –
Ty i ja odnoji hadky,
Jak znajty – ne znaju.

Zaobruczeni Howerła
I Wysokyj Zamok,
Wydywljaju tebe zwerchu –
Wyjdy ż bo na ganok!

Osiń, osiń wże u Ł'wowi,
A zyma w Karpatach –
My buły z toboju w zmowi,
Naszczo ce chowaty?

De nawijaw witer ziłlja,
Tam cwite rum’janec' –
Na wes' swit bude wesiłlja
I najkraszczyj tanec'.