Pryroda litnich hir taka rozkiszna,
J taka benteżna neba synjawa,
Dusza moja, mow w junosti, znow kwitne
J nasziptuje nowych piseń słowa.

A zwidusil zwuczyt' taka wełyczna
Orhanna muzyka zełen-boriw,
I na pobaczennja mene znow kłycze
Ta diwczyna, jaku ja ne zustriw.

De połonyna skwitła, topczu trawy,
Zrywaju kwity jij ja na buket,
I duszu sołodjat' moju zahrawy,
J na jichnim tli czyjs' niżnyj syłuet.

Ce ja pro neji wydumaw łehendu,
Pro tu, jaku w żytti szcze ne zustriw,
Wplitaju mriju w muzyku bohemnu,
Szczo witer tworyt' dlja zełen-boriw.

A zwidusil zwuczyt' taka wełyczna
Orhanna muzyka zełen-boriw,
I na pobaczennja mene znow kłycze
Ta diwczyna, jaku ja ne zustriw.