Hołohir zełena swita,
U żytach wołoszok cwit,
Tilky jawir sered lita
Wes' u zołoti stojit'.

Tut proszczałys' bat'ko z synom –
Dwa powstanci w cij pori,
I cwiły wołoszky syńo
Rano-wranci, na zori.

Dwoch dorih w bijciw ne buło –
Tilky smert' czuża j swoja...
Zaswystiły w dołach kuli,
Wmowkła pisnja sołow’ja...

Na ostanńomu patroni
Zhasło dwoch serdec' byttja;
Wpaw łystok iz zełen-krony
J połetiw u nebuttja.

Bat'ko j syn łeżat' u poli,
Synij cwit nawkruh ziw’jaw,
I na jawir smutkom doli
Żowteń zołotom upaw.

I widtodi w Hołohorach,
Jak żurba mynułych lit,
Sered doliw w zełen-horach
Jawir w zołoti stojit'.