A lis – jak wyszytyj rusznyk
Na połotni mojeji doli,
Nemow stożariw zbljakłyj łyk
W obijmach szczedroji swawoli.

Tut je use: i dzwin sosny,
I smich tremtływoji osyny,
Wesilnyj spiw horobyny,
I płacz czerwonoji kałyny.

Tut szcze kwituje dywocwit
I pachne rosamy iz noczi,
Szcze lljet'sja pisnja na wes' swit
I płomenijut' szczastjam oczi.

Tut szcze wesna ne widcwiła,
A wże zhubyłos' tepłe lito,
Wże spyt' rusałka lisowa,
Błakytnym marewom zihrita.

Z hordowyny zlitaje łyst,
Bahrjanyj łyst... I plid jantarnyj
Sowynym okom – na wes' lis! –
Proroczyt' deń meni ostannij...