Za horamy, za krutymy hołuby litały.
Łita moji mołodyje marno propadały.

Zaprjahajte, chłopci, konej, konej woronyje.
Ta j pojidym dohanjaty lita mołodyje.

– A my hnałys' ta j dohnały w sadu na pomosti.
Oj wernyt'sja, lita moji, chocz na czas u hosti.

– Ne wernemos' my do tebe, my tilko od tebe.
Buło b tobi szanuwaty, jak buły my w tebe.

Czy my z’jiły, czy my spyły, czy harno schodyły.
Tilky toho ż i zhadajem, szczo ważko robyły.