Kałyna-małyna że nad jarom stojała,
Nad jarom stojała – bez soncja zow’ja(ła).

Bez soncja zow’jała że, bez witru ta j wpała.
Maty swoju doczku za hod ne wpizna(ła).

– Oj jaka ż ty, donju że, jaka stara, stała,
Szo ja tebe, donju, za hod ne wpizna(ła).

– Oj jak mini, mamo że, staroj ne buwaty,
Jak u mene mamo, aż try żurby w cha(ti)?

Jak perwaja żurba że – dytyna małaja,
A wtoraja żurba – swekrucha łycha.

A druhaja żurba że – swekrucha łychaja,
A tretjaja żurba – myłyj pomyra(je).