Posijała ta konopelky, werszky zełenijut'.
Mene myłyj oj spokydaje, a wrahy radijut'.

Ne radijte, ta worożeńky, bo ce że tak ne bude.
Mene myłyj oj znow połjube, a wse że harno bude.

– Wyjdy, Hrycju, oj na wułycju ta j stań u kołodcja,
Bo wże ż twoju oj diwczynońku obnimajut' chłopci.

– Nechaj jiji oj obnimajut', bo wona wże zmarniła.
Buło łyczko, oj jak jabłuczko, stało że, jak byłyna.