Tuman jarom, a pszenyczeńka łuhom, w dołyni owes.

W dołyni owes synij.
Po prawdje, oj razsukyn syn, warwar, za mnoju żywesz.

Za mnoju żywesz,
A jak pryjde oj weczir-wecziroczok, do druhoj idesz.

Do druhoj idesz,
A do mene, oj diwky mołodeńkij, hołos podajesz.

Hołos podajesz:
– Posady, oj mała oj diwczyno, kraj worit werbu.

Kraj worit werbu.
Kuda jichat', oj kuda jichat' jomu, do tebe ż zajdu.

Do tebe ż zajdu.
Do toj oj werby, oj werby zełenoj konja pryw’jażu.