Steżynu szczastja kożen sam sobi buduje,
Ce sprawdi tak, ja duże choczu, szczob ty znaw,
Sama sebe dawno kartaju i żałkuju,
Szczo ne prostyła, a ty proszczennja błahaw.

Zi sniw omanływych pora uże prosnutys',
Ty, jak i ja, u switi szczastja ne znajszow,
Tomu do tebe choczu znowu powernutys',
I woskresyty namy wtraczenu łjubow.

Pryspiw:
Ja powernus' istoriji na dywo,
Zorja nadij zasjaje nazawżdy,
Ja powernus', bo znaju szczo możływo
Nam powernuty wtraczeni roky. (wes' kupłet – 2)

Ja powertatymus', koły wołodar noczi
Wże zasiwatyme weczirni nebesa,
U twoji sny tak nesmiływo j neochocze
Wwijdut' sjużety iz mynułoho żyttja.

Ty pryhadajesz sto prydumanych istorij,
U nych w toj czas najiwno wiryła czomus',
Use, prostyła, dorikannjam każu hodi,
Cijeji myti ja do tebe powernus'!

Pryspiw