W Zahorowi, na hori,
U starim monastyri,
U nediłju, rano-wranci,
Tam mołyłysja powstanci.

"Błahosłowy, Boża Maty,
Na worohiw micno staty,
Boronyty Ukrajinu
Po łycars'ky – do zahynu".

"Boritesja, moji dity,
Bidnu zemłju boronite,
Za prykładom moho Syna
Wstane z mertwych Ukrajina".

W ponediłok, na switanku,
W Zahorowi błyszczat' tanky,
Hudut' awta j litaky –
Obljahajut' nimaky.

"Druzi, aljarm, hej wstawajte,
Monastyrja ne dawajte,
Boronite Ukrajinu.
Zdobudemo, abo zhynem!

Stało dnity u wiwtorok –
Jich tysjaczi, a nas sorok..."
Naljahajut' nimaky –
Ne dajut'sja kozaky.

Toj ranenyj wże wczetwerte,
Odmahajet'sja wid smerty:
"Zażdy, smerte, chocz chwyłynu –
Szcze zib’ju z odnu maszynu".

Toj pid rozp’jattjam konaje
I na Chrysta pohljadaje:
"Ty za nas wmer, Bożyj Synu,
I my hynem za Wkrajinu".

Stało w seredu smerkat'sja –
Załyszyłos' wisimnadcjat'.
Z połehłymy poproszczałys'...
Kriz' worożyj strij prorwałys'.

W Zahorowi na hori,
Spoczywajut' łycari,
Chrest wysokyj w hołowach:
"Poljahło tut dwadcjat' dwa".

Spit' spokijno, druzi myli,
U wysokij cij mohyli...
Pimstymo smert' i rujinu,
Zdwyhnem z mertwych Ukrajinu.