Łjuba matuse, ja wse pro tebe
Dumkamy łynu jak nicz, tak deń.
Tebe ja baczu w swojij ujawi,
A hołos czuju twojich piseń.

Ty kołysała mene, matuse,
Jak ja w kołysci buła kołys',
Jaka ż ty, nene, buła szczasływa!
Oj czas wesełyj chocz raz prysnys'.

Ty kołysała mene, matuse,
I pryhortała do hrudej.
Ne odnu niczku ty nedospała,
Ja son zhanjała z twojich oczej.

I pryhadała dni diwoczi,
Jak meni kosu zaplitała ty,
Teper u tjurmi szczodnja i noczi
Cju kosu smyczat' meni katy.

I biłe łyczko synije, puchne,
Szczodnja i noczi nahajka rwe,
Propała, nene, ne maj nadiji,
Bo twoja donja wże tut pomre.

I ne pobaczysz mene w winoczku,
Drużky do szłjubu ne powedut',
U tjurmi temnij katy zamuczat',
Bez truny w zemłju mja wkładut'.

I ne pobaczysz mojeji mohyły,
Winok z barwinku ty ne spłetesz,
Katy prokljati tobi ne skażut',
I mja nikoły ne widnajdesz.

Łjuba matuse! Bud' horda z toho,
Szczo ja wmyraju za narid swij,
Ja ne pryznałas' tut ni pro koho,
Szczoby znuszczawsja prokljatyj zmij.

Szcze raz, matuse, proszczaj, kochana!
Mene smertelnyj pit załywa,
Usta poblidły, och, bołyt' rana,
J twoja donja wże ne żywa.